duygusuz olmak

bu güne kadar ve bu günden sonra da bunda ve duygusallıkta başarılı olabileceğimi hiç düşünmedim. hatta duygusal değilim dersem onlara ayıp olur. odunum oğlum ben odun. ben de çok çalışırsam belki bir gün kalas olabilirim. beni sevme kırılırsın. ağlamak çok mu kötü bir şey? bana mı öyle öğretildi. sobanın yanında ona da mı cıs dendi. duygusuzun teki oldum çıktım. beni ne bu hale getirdi? i̇lle yakın birini tahta tabutta taşırken mi gözlerim dolacak? ya da etrafta kadınlar feryat ederken paramparça olmuş insanları gördüğümde ağladığımı saklayacağım? beni sevme bunalırsın. çok zor şeyleri kolayca söyleyebilmek yoksa bu duygusuzluk? benim sesim neden çatallanmıyor? neden içim yangın yeri olmuyor? bunları düşündükçe aklımı kaybedecek gibi oluyorum. i̇nsanlıktan nasibini almamış barbarlardan ne farkım kalır ki? beni sevme kaybolursun. onca zaman realistlik çatısı altına sığınmaya çalıştım. kimi zaman götüm açıkta kaldı kimi zaman başım. o devasa çatı bile beni ıslanmaktan kurtaramadı. i̇çimdeki ses diyor ki "üzülmen lazım oğlum sen nasıl insansın" i̇nan cevap veremiyorum. boş koridorda yankı yapar gibi kafamda geziyor. ve çarptığı yerleri yıkıma uğratıyor. beni sevme hayallerin suya düşer. peki bunlar neden oldu biliyor musun? güzel sandın herkesi kendinle bir tutunca yüreğin. kıyamadığım o masumeti kirletip attım. kendimce her zaman iyi insan olmak istedim. ama sadece kendimce olmuşum. evet sevgi ticaretmiş ve o bedeli de ben ödemedim. kaçtım bakkaldan cips çalmış cocuklar gibi. bakkal zarar eder fakat çocuk sevinsin diye ses etmez kimi iyi amcalar. beni sevme kan kaybedersin. zaten neyine lazımım ki dünyanın olsam da olmasam da... nasıl olur da gerekliliktir bırakmak. bilirim ki pişmanlık en büyük yokluk bana o yüzden sonunu görmek istedim. aklımda ne gitmek var ne de bir yere kaçmak. fakat denize mavi desen de şeffaftır ya aslında benim için yarını beklemek o kadar da saçmaydı. beni sevme lastiğine taş değer. ben hiç bilmediğim bir şey yaptım. halbuki yemin etmiştim bilmediğim işlere girişmeyeceğimi. şimdi nerde miyim? umudun kıyısız tarafında. üstüme sıçrayan suçluluk ile pişmanlık denizinde yüzüyorum. gidişine korunamadığım gibi dönüşünü de savunamam. beni sevme uyuşturum seni. evet son sözünü tuttun hep rahattın biraz. küstüğünü belli etmedin. yeri geldi sinirimi bozdun ve en önemlisi ben istemediğim sürece hiç bir yere gitmedin. beni beni sevme yarı yolda kalırsın. koskoca istanbulda beni mi buldun be kadın allahın belası bi adamım. başka adam mı kalmadı? i̇şte şimdi yenildik... 27 temmuz 2017 / mavi örgüler... klişe ve saçma olsa da elimden fazlası gelmez özür dilerim.

herkesin duygusu elbet vardır.ama önceden yediği kazıklar olsun şaşırdığı olaylar olsun artık çevresinde ki insanlara bir duygu besleyemeyecek kadar kötü bir hale gelmiştir. toparlanmak zordur..

uzun bir süre aşırı yoğun duygular yaşamış olmanın bir neticesidir. kişi istemeden bu hal duygusunu kaybeden kişiyi bırakmaz. sizi bu hale getirenler utansın. utanın lan ne güzel gençlerdik mahvett sakinim

güzel bir şeydir heralde. bir günlüğüne bile olsa isterdim olmayı.

duygusuzluk yoktur alışmışlık, boşvermişlik vardır

Çok garip bir durum. Mesela seviyorum diyorum ama aslında bir değişiklik olmuyor veya şaşırmayı unuttum mesela. Bazı duyguları hariç ki onlar da uç noktalarda olursa eğer kesin olarak yaşıyorum. Mesela korku ve kızgınlık( sinirlilik hali de dahil edilebilir). Bu beni yıpratıyor. (bkz: keçbiş olsun)

Uzun yaşar bu insanlar

Genel olarak çok duygusal bir insanımdır hele ki konu ailemse bütün gün oturup ağlayabilirim ama bunu çevremdeki çoğu insan bilmez. Çünkü insanlara o kadar güvenmiyorum ki küçük bir yanlışımda beni duygusallıktan vurabileceklerini biliyorum. O yüzden benim için duygusallık demek zayıflık demektir. Ben de insanlara bu yönümü göstermiyorum, hep olaylara karşı sert yaklaşıyorum ve bir çok insan tarafından 'kalpsizsin, sen üzülmezsin' gibi cümleler duyuyorum. Aslında bilmiyorlar ki kendimi korumak için böyle bir insana dönüşüyorum. Ama zaman geçtikçe şunu fark ettim duygusuzmuş gibi davranmak insanı gerçekten duygusuz yapıyor. Artık eskisi gibi değilim. Hayata karşı acımasızım, umursamazım ve en önemlisi kendimi güçlü bir insan gibi hissedebiliriyorum.

Duygusuz olmak değil de alışmak, kabullenmek...

Benim için imkansız olan bir eylem.Çok isterdim öyle olabilmek ama asla beceremiyorum.

Çok üzülüyorum duygularını bastırmaya çalışan ve yahut umursamayan insanlara. Düşünsene binlerce his uyanıyor içinde ama açığa vuramıyorsun..

duygusuzum ben. cool boy. uu beybi. böyleyim ben napim klişeleri tipinde insan geliyor aklıma. bokkk olursunuz.

Bence kimse duygusuz değildir. Sadece herkes gösteremez, dışardan duygusuz görünürsünüz o kadar.

Duygusuzum diyenlerin hepsi kesinlikle duygusaldır fakat belli etmez ve duygularını kontrol etmeyi öğrenmişlerdir. Öyle kenarda bir yerde yaşar o duygular.

Manitadan ayrılan herkes duygusuz biri oldum diyor.. böyle bi şey mümkün değil sadece olgunlaşıyor tecrübe ediyorsunuz eskiden sizi üzen şeylerin aslında o kadar da önemli olmadığını anlıyorsunuz sonuç olarak sevdiğiniz değer verdiğiniz bir şeye zarar gelse ya da gerçekten kalbiniz kırılsa bunu her hücrenizde hissedersiniz

Her gün görmek zorunda olduğum ve maks. yarım saat konuştuğum üç kız "duygusuzun tekisin sen!" dediler, güldüm sadece. Aslına bakarsanız o cümleyi duyduğum birkaç saniye çok tuhaf hissettim hatta bir an sorguladım bile kendimi, acaba gerçekten duygusuz biri miyim? diye. Lakin tüm gün kafamda dönüp duran bu cümleden sonra dönüp geriye baktım ve bir kez daha gördüm, neredeyse sadece hissettikleriyle yaşamaya çalışan ve bu yüzden birçok kez kaybetmiş olan o kızı ama hiç pişman değilmiş kaybettikleri için çünkü onu hayata bağlayan ve de unutamadığı tek şey duygularının ona tattırdığı hazlarıymış, en azından öyle düşünüyor şimdiki hali. Sadece geriye değil yanımdakilere de baktım tabii ki üç flörtöz, kaba, anlayışsız, empati yoksunu gördüm ve sonra kendi kendime dakikalarca yine güldüm.

belli bir zaman hayatın ve insanların sana verdiği zararlardan sonra istemeden böyle bir şeye dönüşüyorsun

rahat kafanın formulü son birkaç yıldır 0 duygu ile yaşıyorum resmen.

Duygusuz insanlar degildik bizi buna zorladılar. Etrafınıza bir bakin duygusuz,soğuk,suratsiz insanların hayatını iyi inceleyin gelmis gecmis en duygusal ve duygu yoğunluklari en çok olan insanlardır

Duygusuz olunca kafa rahat falan demişsiniz ama bu böyle değil. Tahmin ettiğinizden daha daha da rahat arkadaşlar. Arada bir boşluk hissi gelmiyor değil ama bi 5 sn falan uğrayıp gidiyor

Var olmasını istediğim ilk özellik olabilir. Kendimde epeyce eksik bir şey.

bir hafta sonra bulunduğum şehri terk edeceğim, ve buna bir gram üzülmüyorum etrafıma bakıyorum arkadaşlarımın içinde hep buruk bir hüzün var; sorun bende mi yoksa beni bu hale getirenlerde mi sözlük?

zamanında duygusallığın çok ağır bedellerini ödeyendir.

Belli bir şeyler koptuktan sonra içimde ne kadar değerli olursa olsun o kişi buza dönüyor sanki kalbim. Sanki tanımıyorum gibi oluyor. Acımasızlaştırıyor.

duygusuzluk değildir o aynı duyguya alışmaktır.

duygularınızı gösterdiğinizde hor kullanılıp, aptal yerine konup bir de üzerine hiç olmayacak ve hiç haketmediğiniz muameleler gördüğünüzde bu hale geliyorsunuz. bu lanet çağda bir bakıma iyi bir şey.

Fazla duygudan ileri gelir.

Bu devirde en iyisi valla. Kıramıyorlar, üzemiyorlar.

Bazı insanlara karşı o kadar duygusuzum ki kendime bile şaşırıyorum bazen

Neyden ileri geldigiyle ilgilenmedigim durumdur. Cunku sonuc: duygusuz biri.evet evet duygulari yok, duygu yoksunu. Üzüntünüzü sevincinizi hayalinizi paylasamazsiniz cunku tepki yoktur. Bazen "yok canim duygularini belli etmiyodur" diye dusunebilirsiniz. Ama değil. Belli etmiyor çünkü duygusu yok.. bizzat tecrübe edildi Gülersiniz tepkisi tebessumdur, ağlarsınız "senin icin yapabileceğim bisey var mi" der. Boyle kisilere karşı duygulariniz varsa geçmiş olsun ölmeden mezara girmişsiniz. Sakin kalin ve duygularinizin gecmesini bekleyin

Duygusuzluk değil de stabil olma hali, sakinlik ve bence duygu yönetimi. Kendini araştır biraz ey insanoğlu

Kırıla kırıla hissizlesiyor insan Tükeniyorum zamanla...

bende çok var biraz kargolayayim size, adres bırakın

Duygusuz insan yoktur kendini güzel maskeleyen insan vardır (belki de haklılar kim bilir..)

olmaktan en çok korktuğum ve yavaş yavaş kendimi yaptırdığım özellik...

Adama özledim diyorum yok ya diyor şerefsiz

Duygusuz olmayı mümkün görmüyorum ya da kendi açımdan mümkün görmüyorum. İnsanı diğer canlılarda ayıran en basit özelliklerinde biri sevinci gülümseyerek belli etmesi. Gülümse duygunun dışa vurumudur. Bir insan hayatı boyunca bir kere bile gülümsememesi mümkün müdür sizce ? Gülüyorsa,ağlıyorsa,kaşını çatıyorsa,gözü seğiriyorsa duygularını dışa vuruyor demektir. Duygusuz olunmaz ancak yoğunluğu azalır.

(bkz: yok öyle bir şey çıkar onu aklından) insan sadece öyle olduğunu düşünüyor. sonra bir şeyler oluyor yine ve yeniden yoğun olarak yaşıyorsun her şeyi. ben bilmiyorum da bi arkadaş anlattı.

Dışarıya verdiğim izlenim sanırım duygusuz şerefsiz birisi gibi. İşin aslı hiç öyle değil, keşke en dibine kadar duygusuz olsam ama maalesef duygusalım.

İstesemde ağlayamıyorum kendi içimdeki çığlıklarda boğuluyorum en son ne zaman ağladığımı bile hatırlamıyorum alt komşunuz vefat etti hiç bir şey hissetmedim Fransada dayım intihar etti annem ve babaannem kanser oldu bir damla göz yaşı dökülmedi gözümden bunun gibi daha nice olaylar ama korkuyorum acaba ileride nasıl patlak verecem

2015 sonrası aşk konusunun vazgeçilmez özelliği. Kadın erkek fark etmiyor, masum hayatında sadece sevmek ve sevilmek isteyen insanların %90'lık kısmı duygusuz karşı cins insanlara denk geliyor. Hayır anlamıyorum aşk, sevgi 2015 yılına kadar güzeldi. Sevene saygı vardı istenmiyorsa da düzgün bir dille söylenirdi ve karşınızdaki insan tarafından anlaşılırdı. Nereden çıktı duygusuz, çok üzen, değer vermeyen ve bu hareketleri yaparak kendini bir bok sanan insanların birden bire bu kadar değerlenmesi ? Cidden ilginç. Olan mükemmel yürekli insanlara oluyor.

Aşırı duygusal olma sonucu bu dünyanın ve içindeki şahısların bunu haketmediği tespitini yaptıktan sonra gerçekleşen durumdur duygusuz olmak.

Menfaatperest olmaktan daha tercih edilesi bir eylemdir. He birde duyguların sömürülmesi var tabi. Viyana kapılarındaki Osmanlı gibi direneceksin onlara.

Nasıl ya ? Nasıl yapabiliyorsunuz? Nasıl yapabiliyor gibi görünebiliyorsunuz? Nasıl dayanıyorsunuz? Olm ben en ufak bir olayda ciğerimi bırakıyorum. Geberiyorum. Salıyorum hemen, dayanıksızım, güçsüzüm. Tüm gücümü içimdeki güçsüzlükle boğuşurken tüketiyorum.

Kapalı bir ev nasıl havalandırılmazsa evin kokusu ağırlaşır, keskinleşir, iticileşir ya, duygularda aynı böyle. Havalandırılmalı, rüzgara tutulmalı, yıkanmalı. Yoksa duygusuz olup çıkıyorsun ortaya, yorgun yorgun.